IMIA 25 χρόνια: Μόνο οι ΕΔ έμαθαν αλλά αυτό δεν είναι αρκετό
Πέρασαν κιόλας 25 χρόνια από τη μαύρη επέτειο των Ιμίων στην οποία τρεις νέοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μαχόμενοι για την Πατρίδα. Τρεις νέοι Αξιωματικοί, οι Χριστόδουλος Καραθανάσης, Παναγιώτης Βλαχάκος, και Έκτορας Γιαλοψός εισήλθαν στο πάνθεον των ηρώων θυμίζοντας σε όλους εχθρούς και φίλους ότι το χάρισμα, γιατί μόνο ως χάρισμα μπορεί να ιδωθεί, του ηρωισμού και της αυταπάρνησης το οποίο χαρακτηρίζει διαχρονικά το Έθνος μας, μεταδόθηκε και στις σύγχρονες γενεές, θα ζει και θα υπάρχει εσαεί. Μπορεί οι συνθήκες στις οποίες χάθηκε το ηρωικό πλήρωμα του Ε/Π ΠΝ – 21 να μην ήταν επισήμως τουλάχιστον συνθήκες πολέμου αλλά σίγουρα η κρίση, η οποία εκδηλώθηκε με την φαινομενικά τυχαία προσάραξη του τουρκικού φορτηγού πλοίου Φιγκέν Ακάτ έφερε στα πρόθυρα του πολέμου τις δύο χώρες.
Η κρίση αυτή, η οποία ήταν η πρώτη έμπρακτη αμφισβήτηση από τουρκικής πλευράς της εθνικής μας κυριαρχίας, αποτέλεσε την γενεσιουργό αιτία της δημιουργίας της θεωρίας περί «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, την οποία ακόμα και σήμερα επικαλούνται παντελώς ανυπόστατα πολλοί επιφανείς και μη Τούρκοι στρατιωτικοί, πολιτευτές και πολιτικοί επιστήμονες. Οι συνειρμοί με τον Ιανουάριο 1996 είναι πολλοί και υπενθυμίζουν σε όλους μας, ακόμα και στους θιασώτες της «ελληνοτουρκικής φιλίας» ποιος είναι πραγματικά ο γείτονάς μας. Ποιος εποφθαλμιά ελληνική επικράτεια όταν και ο ίδιος στους χάρτες του που χρησιμοποιούσε έως το 1970 παρουσίαζε με διακεκομμένη γραμμή τα ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα τοποθετώντας τα Ίμια και όλες αυτές τις περιοχές που παρουσιάζει ως αμφισβητούμενες ξεκάθαρα στην ελληνική επικράτεια. Οι χάρτες αυτοί μεθοδικά αποκρύφτηκαν δίνοντας τη θέση τους σε αυτούς που όχι μόνο έχει απαλειφθεί σκοπίμως η έννοια των συνόρων ανάμεσα στις δύο χώρες αλλά φτάνουν στο σημείο να απεικονίζουν για προφανείς σκοπούς περιοχές της Ανατολίας με το ίδιο χρώμα όπως τα νησιά μας. Αλλά και οι διαρκείς παραβιάσεις των χωρικών μας υδάτων, καθώς και οι παραβιάσεις και παραβάσεις του εθνικού εναερίου χώρου, οι οποίες συνοδεύονται συχνά πυκνά ακόμα και από υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά οπλισμένων τουρκικών μαχητικών έχουν απώτερο στόχο την εδραίωση μιας κατάστασης αμφισβήτησης. Μιας αμφισβήτησης σχετικά με το καθεστώς του Αιγαίου και των νησιών αυτού, η οποία έχει αποδέκτη τόσο το εσωτερικό εκλογικό κατά βάση, κοινό της Τουρκίας όσο και το εξωτερικό της, δημιουργώντας το κενό περιεχομένου δίλημμα των «γκρίζων ζωνών», περιοχών δηλαδή που η κυριαρχία τους δεν είναι ξεκάθαρη, άρα πρέπει ν’ αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στις διερευνητικές επαφές που προσφάτως έχουν εκκινήσει, ύστερα από τέσσερα και πλέον χρόνια, θέλουν οι Τούρκοι εναγωνίως και με εριστικότητα που ξεπερνάει κάθε μέτρο να εισάγουν και θέματα κυριαρχίας των «αμφισβητούμενων» κατ’ αυτούς νησιών και βραχονησίδων.
Η ηρωική θυσία των Αξιωματικών μας στην κρίση των Ιμίων, παρ’ ότι επέφερε μεγάλη θλίψη στις τάξεις του Πολεμικού μας Ναυτικού, των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά και στο λαό μας δεν απέβη εις μάτην. Επισημαίνοντας τις τότε αδυναμίες, οι Ένοπλες Δυνάμεις προέβησαν σε μια εκτενή αναθεώρηση και επικαιροποίηση των επιχειρησιακών δογμάτων και σχεδίων προωθώντας και συγκροτώντας τις μονάδες ταχείας αντίδρασης οι οποίες βρίσκονται σε ύψιστη ετοιμότητα, διάσπαρτες στον ελληνικό χώρο, έτοιμες να παρέμβουν δυναμικά σε οποιαδήποτε παραβίαση ή απειλή της επικράτειάς μας. Η διακλαδική δύναμη ταχείας αντίδρασης βελτίωσε κατακόρυφα το χρόνο αντίδρασης και ετοιμότητας του Στρατεύματος ενώ παράλληλα ενίσχυσε και τη διακλαδικότητα, θέτοντας κοινούς επιχειρησιακούς και τακτικούς αντικειμενικούς σκοπούς προσαρμοσμένους στην επιχειρησιακή κατάσταση. Αυτός ο υψηλός βαθμός ετοιμότητας αλλά και αποφασιστικότητας αποδεικνύεται περίτρανα άλλωστε, από τον υποδειγματικό τρόπο με τον οποίο οι Ένοπλες Δυνάμεις μας αντιμετωπίζουν τις διαδοχικές προκλήσεις, ιδιαιτέρως δε τον περασμένο χρόνο όπου η τουρκική προκλητικότητα έφθασε στο απόγειό της.
Επομένως, ο ιστορικός του μέλλοντος μελετώντας και αναλύοντας την κρίση των Ιμίων, μπορεί να εντοπίσει πιθανώς πολλά «κακώς κείμενα» τα οποία έλαβαν χώρα εκείνο το διάστημα που μεσολάβησε από την προσάραξη του τουρκικού φορτηγού στην Ανατολική Ίμια μέχρι και την τραγική νύχτα της 31ης Ιανουαρίου. Παρ’ όλα αυτά ένα είναι το σίγουρο: το Έθνος το οποίο μαθαίνει από τα λάθη του, δεν ξεχνά την ιστορία του και τιμάει τους ήρωες του, μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να ορθώσει το ανάστημά του στις προκλήσεις και ν’ ατενίζει το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία, ελπίδα και σιγουριά!
Δεν υπάρχουν σχόλια